Ik heb verschillende sensei al horen zeggen dat je niet alleen een techniek moet nabootsen, maar ook moet begrijpen. Het is een kwestie van zelf te ontdekken en in te vullen waar bepaalde handplaatsingen of bewegingen toe dienen.
Hetzelfde geldt voor kernconcepten in aikido. Je moet grotendeels voor jezelf ontdekken en vooral ondervinden waar iets voor staat en waar het toe dient.
Een voorbeeld bij uitstek is 'ki'. De uitleg van velen over wat ze onder ki verstaan vind ik vaak behoorlijk mysterieus en duister. Daarom lijkt het me van kapitaal belang dat de invulling die je zelf aan ki geeft niet mysterieus en duister is. Ten minste niet voor jezelf!
Graag zou ik in deze blog een (begrijpelijke) invulling van ki delen die voor mij betekenisvol is. Ik zie en ervaar ki namelijk als de combinatie van focus met wilskracht. Een beweging bevat ki, wanneer die persoon er zijn aandacht op vestigt en psychologisch gezien de intentie heeft exact te doen wat hij of zij aan het doen is.
Het spreekt voor zich dat niet elke ki dan de 'juiste' is. Want soms kunnen we bijvoorbeeld op automatische piloot zowel extreem gefocust als enorm vastberaden zijn om shihonage uit te voeren. Op dat moment is onze ki niet aangepast aan de situatie.
Het spreekt natuurlijk ook voor zich dat deze invulling van ki bijdraagt tot de effectiviteit van je technieken. Want wanneer je gefocust bent op wat je doet, zal je techniek beter werken dan wanneer je staat te dromen.
Hetzelfde geldt voor je intentie. Wanneer uke bijvoorbeeld eigenlijk niet de intentie heeft om aan te vallen omdat hij bang is, dan zal die aanval kwaliteit verliezen, terwijl wanneer hij het meent dit net voor een betere aanval zal zorgen.
Om met een platitude te eindigen: doe niets halfhartig. :)
