Met mijn leken-kennis heb ik zo nu en dan vragen over de toepasbaarheid van onze aikido-technieken. Hoe goed werken ze en hoe realistisch zijn ze?
Dat ze heel goed werken wanneer correct uitgevoerd staat buiten twijfel. Maar de vraag naar hoe realistisch ze zijn en hoe goed ze ons voorbereiden op echte situaties berust, denk ik, op een fout begrip van wat een techniek is en vooral waar een techniek voor dient.
Technieken zijn geen zuivere gevechtsoefeningen, maar ook instrumenten waarin verschillende principes vervat zitten. Principes van plaatsing, timing, verschillende manieren waarop het lichaam wel en niet beweegt, mogelijke handplaatsing, atemi, snijden, enzovoorts…
Het is eigenlijk een vorm van praktische kennis. Kennis die niet beperkt blijft tot één bepaalde 'vorm' of techniek. Waar het eerder op aan komt is dat je die kennis leert toepassen wanneer de situatie dat vraagt.
Er wordt wel nog veel meer doorgegeven bij het oefenen van technieken. Zo bevatten budō ook morele waarden en een levensfilosofie.
Echter, ik voel mij niet geschikt hier veel over te zeggen, behalve dan mijn gewaarwording dat beide elementen aanwezig zijn in aikido.
Met dank aan mijn sensei en aiki-vrienden voor dit inzicht! :)
